الف) اگر وسیلهای فرسوده شده و ایجاد زحمت میکند، موضوع دیگری است.
ب) گاه ممکن است نه برای اسراف و خودنمایی، بلکه با انگیزه مثبت دیگری، اقدام به خرید وسیلهای شود که چندان مورد نیاز نیست که در این موارد، میتوان با نگاه دیگری به این موضوع نگریست و حتی آنرا اقدامی اخلاقی دانست و این خود انسان است که میتواند داور خوبی در این زمینه باشد. به عنوان نمونه، اگر خانواده فقیری اقدام به ساخت صنایع دستی و یا نوعی از لباس نموده و از اینراه ارتزاق مینمایند، اگر فردی به جای آنکه کمک نقدی به آنها کند، برای حفظ کرامت انسانی آن خانواده، محصولاتشان را – بدون آنکه نیازی داشته باشد – خریداری کرده و از اینراه کمک غیر مستقیم به آنان میکند.
در اینجا چند نمونه از آنچه را که در ارتباط با پرسش از نعمتها در روز قیامت در منابع اسلامی آمده را بیان میکنیم:
1. خداوند در سوره تکاثر میفرماید: ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیم»؛ سپس در آنروز از نعمتهای خداوند باز خواست میشوید.
البته این نعمتها مصادیق زیادی دارد که از جمله آن پرسش از نعمت مال و سرمایه است.
2. امام حسن(علیه السلام) در نامهای که به یکی از یارانشان مینویسند در توصیف دنیا چنین میفرمایند:
آگاه باش که در باره مال حلال دنیا باید حساب پس بدهی، و در باره مال حرام آن مجازات بشوی، و در باره اموال شبههناک نیز مورد نکوهش قرار بگیری! پس دنیا را مانند مردارى فرض کن و تنها به حداقل مورد نیاز بسنده کن؛ زیرا اگر این مقدار که گرفتى حلال باشد از زاهدان خواهی بود، و اگر حرام باشد باز هم مسئولیتى ندارى؛ زیرا گویا، از مردار به اندازه حداقل نیازت استفاده نمودهای، و اگر نکوهش باشد که مجازاتش چندان سخت نیست.
این روایت به خوبی بیانگر این مطلب است که برخی امور مانند آنچه در سؤال آمده، ممکن است از مصادیق شبهات باشد که حساب و عقابی هم در آن نباشد، اما عتاب در آن وجود دارد.
درباره این سایت